paul van den eijnden
Paul is sinds 2004 initiator van het Wolfert Roemenië project en zegt daarover het volgende:
"In 2000 ben ik betrokken geweest bij de bouw van het Sparta Rotterdam Kinderdorp. Toentertijd als secrataris van de Stichting Breath. Het jaar daarvoor was ik met mijn maatje Cock van Dijk als begeleider mee gewesst met een groep jongeren om te werken in het Caminspital, een ziekenhuis voor geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Een paar jaar daarna is Cock door de school benaderd of hij een eenmalig project wilde opzetten als maatschappelijke stage. Cock belde mij of ik weer met hem mee wilde gaan. Ik hoefde daar niet lang over te twijfelen. Je slaat met dit soort projecten twee vliegen in één klap. Natuurlijk staat het belang van de kinderen in Roemenië voorop. Maar het is heel mooi en dankbaar om de Nederlandse jongeren bagage mee te geven voor hun verdere leven. Jaren later praten ze er nog over. We hebben al vaak mee gemaakt dat broertjes of zusjes mee zijn geweest. Gemotiveerd door hun oudere broer of zus! De laatste jaren gaan er ook oud leerlingen mee als begeleider. Fantastisch toch?
In 2018 wordt het mijn 31ste reis naar Roemenië. En alweer de 15e keer met leerlingen van de Wolfert. Een mooie traditie die zo lang mogelijk in stand gehouden moet worden. Aan Cock en mij zal het niet liggen..."
"In 2000 ben ik betrokken geweest bij de bouw van het Sparta Rotterdam Kinderdorp. Toentertijd als secrataris van de Stichting Breath. Het jaar daarvoor was ik met mijn maatje Cock van Dijk als begeleider mee gewesst met een groep jongeren om te werken in het Caminspital, een ziekenhuis voor geestelijk en lichamelijk gehandicapten. Een paar jaar daarna is Cock door de school benaderd of hij een eenmalig project wilde opzetten als maatschappelijke stage. Cock belde mij of ik weer met hem mee wilde gaan. Ik hoefde daar niet lang over te twijfelen. Je slaat met dit soort projecten twee vliegen in één klap. Natuurlijk staat het belang van de kinderen in Roemenië voorop. Maar het is heel mooi en dankbaar om de Nederlandse jongeren bagage mee te geven voor hun verdere leven. Jaren later praten ze er nog over. We hebben al vaak mee gemaakt dat broertjes of zusjes mee zijn geweest. Gemotiveerd door hun oudere broer of zus! De laatste jaren gaan er ook oud leerlingen mee als begeleider. Fantastisch toch?
In 2018 wordt het mijn 31ste reis naar Roemenië. En alweer de 15e keer met leerlingen van de Wolfert. Een mooie traditie die zo lang mogelijk in stand gehouden moet worden. Aan Cock en mij zal het niet liggen..."